Zjawisko plażowania (tzw. rekreacja plażowa) pojawiło już w XIX w. choć miało nieco inny wymiar niż obecnie, ponieważ opalanie się było wtedy passé a skóra zabarwiona słońcem oznaczała pochodzenie z nizin społecznych.
Kąpielisko nad Wisłą opisane jest w „Pierwszym ilustrowanym przewodniku po Ciechocinku i okolicy” z 1908 roku oraz w ilustrowanym i posiadającym plan sytuacyjny miejscowości „Informatorze Ciechocińskim” Makowskiego z 1910 r. Korzystając ze specjalnie pobudowanej nad Wisłą łazienki i płacąc 10 kopiejek jej właścicielowi można się było zanurzyć w rzece, trzeba było tylko pamiętać o zabraniu własnego prześcieradła kąpielowego i ręczników. Za 10 rubli miesięcznie jeden z ciechocińskich zakładów gimnastycznych oferował nawet naukę pływania. Plaża znajdowała się wtedy daleko od miasta, spory jeszcze kawałek za warzelnią soli. Dziś ulokowano ją w tym samym miejscu, tyle, że miasto znacznie się od tamtych czasów rozrosło.
Chwalono się nadwiślańskim kąpieliskiem także w informatorach uzdrowiskowych z lat międzywojennych. Miejscowi wspominają plażowanie jeszcze pod koniec wieku XX, potem jednak teren zaczął powoli zarastać trawą i krzakami. W 2017 r., w związku z ogłoszeniem go Rokiem Wisły, plażę postanowiono zrewitalizować. Prace nad jej projektem ruszyły w marcu 2017, a w sierpniu została oddana do użytku. Zlokalizowana jest na wysokości ul. Lipnowskiej, na terenach należących do Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej i objętych programem Natura 2000.
Z uwagi na fakt, że plaża powstała na terenie zalewowym, gdzie wahania poziomu wody mogą wynosić nawet 8 m, zrezygnowano z ulokowania na niej pływającego pomostu, ale są tu zadaszone altany z ławkami i stołami, krąg ogniskowy, boiska do piłki plażowej, badmintona i siatkówki oraz parkingi i zaplecze sanitarne.
Tuż obok plaży działa niewielka przystań z barem, oferująca także rejsy po Wiśle sporą łodzią turystyczną o nazwie Bas.