Pół wieku przed narodzinami Apolonii Chalupec (Poli Negri), również w Lipnie przyszedł na świat Wincenty Rapacki, jeden z największych polskich aktorów teatralnych, nestor słynnego aktorskiego klanu, wybitny aktor realistyczny, prekursor tegoż realizmu na polskich scenach, reżyser teatralny, dyrektor teatru, pedagog a także tłumacz i literat (dramatopisarz, powieściopisarz, nowelista).
Urodził się 22 stycznia 1840r. w Lipnie. Wcześnie osierocony przez matkę, nielubiany i źle traktowany przez macochę i braci przyrodnich, uciekł do Płocka, gdzie – ucząc się w miejscowym gimnazjum – z różnym skutkiem próbował deklamować na ulicach własne wiersze. Zasady gry aktorskiej poznawał w Warszawskiej Szkole Dramatycznej, ale na scenie pozwolono mu jedynie statystować, ponieważ nie posiadał „ani głosu, ani wzrostu, ani rysów twarzy, ani oka, ani ognia w piersiach i zrozumienia sztuki w głowie” do grania ról amantów.
Pierwsze sceniczne szlify zdobywał w Druskiennikach, później występował w Kownie, Grodnie, Przemyślu, Jarosławiu, Stryju, Lwowie, Czerniowcach (tam - często u boku Heleny Modrzejewskiej). W okresie krakowskim zaprzyjaźnił się m.in. z Janem Matejką (pozował mu do kilku obrazów), Ignacym Kraszewskim, Karolem Estreicherem, Aleksandrem Fredrą; później poznawał sceny Paryża i Wiednia. W 1870 otrzymał stałą pracę w Warszawskich Teatrach Rządowych, zdobywał entuzjastyczne recenzje (w tym od Henryka Sienkiewicza i Stefana Żeromskiego), gościnnie występował też w wielu miastach. W 1921 r. jako pierwszy z polskich aktorów odznaczony został orderem Polonia Restituta za wybitne zasługi dla teatru. Zmarł w styczniu 1924 r., został pochowany na Powązkach.
Na ścianie budynku Miejskiego Centrum Kultury (ul. Piłsudskiego 22), obok tablicy Poli Negri umieszczona jest tablica poświęcona Wincentemu Rapackiemu. Drugą (a właściwie pierwszą, bo wmurowano ją w roku 1961, w 120 rocznicę urodzin Rapackiego) znaleźć można na ścianie domu, w którym się urodził (ul. Rapackiego 12, dawniej Kozia).