Położona niedaleko Głogowa wieś Grodziec Mały znana była już w połowie XIII w. jako Grodist (później Grodiscz, Grodis, Grewdys, Gräditz, Hradess, Gordetz, Greditz, Klein Groditz, Graeditz Klein, Klein Gräditz, oraz Niederfeld). Na starych mapach widać, że w średniowieczu lokowana była zdecydowanie bliżej miasta i Odry, a z badań archeologicznych wynika, że jeszcze wcześniej najprawdopodobniej znajdował się na tym terenie mały gród Dziadoszan (być może nazwa miejscowości nawiązuje właśnie do niego). W 1813 została zniszczona przez wojska francuskie i w ramach reparacji wojennych odbudowana dwa lata później, ale 1,5 km dalej na północny zachód.
Na starych planach Głogowa i okolic widać wyraźnie, że w ówczesnym Grodźcu Małym był już kościół, jednak ten, który możemy oglądać dzisiaj pochodzi z początku wieku XX. Niewielka ceglana świątynia ze strzelistą wieżą zegarową została wzniesiona przez ewangelików w 1900 r. Konsekrowano ją w roku 1902. Nosi wezwanie Zesłania Ducha Świętego. Do lat 80. XX w. była kościołem filialnym parafii św. Wawrzyńca w Rapocinie, obecnie należy do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Głogowie. Jest to kościółek salowy, z węższym i niższym prezbiterium oraz dobudowaną z boku zakrystią. Wieża kwadratowa, zwieńczona wielobocznie i nakryta pękatym hełmem z latarnią. Wejście do wieży z boku, po stromych schodach.
Na ogrodzonym terenie przykościelnym znajduje się wybudowana z kamienia grota z Najświętszą Panienką oraz dwie, przywiezione w latach 50. (trudno określić skąd) figury świętych: Jana Nepomucena oraz prawdopodobnie Jakuba (sądząc po pielgrzymich szatach i kapeluszu, ale równie dobrze może to być inny święty). Druga figura stoi na cokole pierwszowojennego pomnika poległych.