Nieruchomość leżąca przy ul. Zachodniej 84 (dawniej nr 72) pierwotnie należała do Efraima Zelmana (Zygmunta?) Lichtenfelda. Właściciel w roku 1897 wybudował na niej m.in. murowaną, parterową remizę (wynajem powozów) według projektu architekta Adolfa Zeligsona. Kolejnym posiadaczem nieruchomości był sukcesor Władysław Lichtenfeld z małżonką Klaudią Justyną. On to też w kolejnych latach rozbudował nieruchomość (według planów m.in. Alberta Krausse i Leona Lubotynowicza). Uruchomił także na niej (ok. 1911-12 r.) fabrykę wyrobów półlnianych.
Około 1920 r. jako właściciela działki wymienia się Stefanię Rachelę Maybaumową. To, co dziś widzimy na nieruchomości, to można śmiało powiedzieć, że stanowi 1/3 z pierwotnej zabudowy… kawałek podwórza i oficyn. Ulica Zachodnia była pierwotnie ulicą dość wąską (druga ew. trzecia kamienica po prawej stronie fotografii należała do Lichtenfeldów). Około roku 1965 przystąpiono do poszerzania jezdni od ul. Zielonej do Ogrodowej. Wyburzano wówczas domy frontowe pozostawiając takie „oficynowe kikuty” , tworząc w ten sposób wschodnią stronę ulicy.
Warto wiedzieć: Rodzina Lichtenfeldów była również w posiadaniu nieruchomości położonej przy ul. Piotrkowskiej 182. Dokładnie pomiędzy „Adasiem”, a dawnym domem Marii Seeliger . Znajdowała się na niej m.in.(w kolejności budowy): trzypiętrowa, podpiwniczona oficyna mieszkalna (rok bud. 1896, Zelman Lichtenfeld, arch. Adolf Zeligson), murowana, parterowa masarnia (rok bud. 1901, Zelman Lichtenfeld, arch. Piotr Brukalski), murowany, poprzeczny, z poddaszem i podpiwniczeniem czteropiętrowy dom mieszkalny (rok bud. 1912, Klaudia Justyna Lichtenfeld), murowany, jednopiętrowy skład towarów (rok bud. 1912, Władysław Lichtenfeld), pracownia artystyczna na poddaszu domu (plany z 1913, Władysław Lichtenfeld).
Źródło informacji: Szukajwarchiwach.pl, Miastograf