W roku 1423 ówczesne miasteczko rolnicze jakim była Łódź, dostało od króla Władysława Jagiełły przywilej organizowania targów. Miały się one odbywać co środę. Król wydał tez zgodę na dwa wielkie jarmarki rocznie: dzień po Bożym Ciele i po Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny. Daty te jednak przez lata były zmieniane.
Z początkiem XIX w. znacznie wzrósł napływ osadników co poskutkowało przeobrażaniem się małego miasteczka rolniczego w duży ośrodek przemysłowy. Duża ilość mieszkańców aby zaspokoić swoje potrzeby wymagała utworzenia nowych targowisk. Większość była planowana przez Rząd, ale powstawały również targowiska prywatne tak jak np. rynek Leonhardta.
Do dziś wiele z nich bezpowrotnie zniknęło z krajobrazu miasta, pozostała zapisana historia i archiwalne fotografie. Można tu wymienić m.in. wspomniany wcześniej rynek Leonhardta, plac Bazarowy Giuseppe Tanfaniego, czy Wodny Rynek. Tak też się stało z niewielkim rynkiem handlowym funkcjonującym w okresie międzywojennym na Rudzie Pabianickiej (w latach 1923 - 1946 samodzielne miasto; od 1960 r. część dzielnicy Łódź - Górna). Dziś pozostał po nim pusty, ziemny plac w trójkącie ulic: Blokowej (dawniej ul. Traugutta), Mierzyńskiego (dawniej ul. Mościckiego) i Finansowej (dawniej ul. Żwirki)