Jest to typowa, klasycystyczna, zabytkowa, suwalska kamienica wybudowana w 50. latach XIX wieku.
Alfred Wierusz-Kowalski urodził się 11 października 1849 roku w Suwałkach w dobrze sytuowanej rodzinie regenta kancelarii ziemiańskiej -Teofila Wierusza Kowalskiego i Teofili z Siewierskich. W posiadaniu mieli dom przy obecnej ulicy T. Kościuszki 16. oraz niewielki majątek w Dębszczyźnie koło Filipowa, gdzie rodzinnie spędzali miesiące letnie.
Jako dziecko Alfred uczęszczał do rządowego gimnazjum męskiego w Suwałkach, a jego pierwszym nauczycielem rysunku był Kazimierz Górnicki, absolwent warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. W 1865 roku wraz z rodziną przeniósł się do Kalisza, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum. Lekcji rysunku udzielał mu Stanisław Barcikowski. Uczęszczał także do Warszawskiej Klasy Rysunkowej, po czym studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Studia kontynuował również w Akademii Monachijskiej. Zdobywszy gruntowne wykształcenie i praktykę w pracowniach znanych artystów, w Monachium założył własną pracownię pozostając na stałe.
W świecie artystycznym zyskał duże uznanie. Szesnaście lat spędzonych w dzieciństwie na Suwalszczyźnie nie pozostały bez znaczenia. Artysta pozostał jej wierny na zawsze. Dał temu wyraz w swoich pracach. Przeżyte przygody i emocje w późniejszych latach stały się inspiracją do tworzenia dzieł pełnych dynamiki i dramatyzmu, niejednokrotnie jednak pokazane były z humorem i nutą ironii. Niezwykłą popularnością cieszyły się i cieszą do dziś między innymi realistyczne obrazy przedstawiające zaprzężone do sań konie rozpędzone w galopie i oszalałe ze strachu, gwałtownie reagujących ludzi oraz wściekle atakujące ich wilki. Walor autentyzmu scen przedstawionych na płótnie wywodzi się z przygód przeżytych na Suwalszczyźnie, a także z obserwacji ruchu i zachowania wilków hodowanych w swoim majątku w Mikorzynie. Wierusz-Kowalski namalował wiele obrazów przedstawiających np. grupy myśliwych z końmi, polowania, samotne wilki, przejażdżki saniami lub powozami, chłopskie furmanki, wesela, szlacheckie dworki, wiejskie zagrody w scenerii różnych pór roku itd.
Brał udział w wielu wystawach krajowych i międzynarodowych. Otrzymywał nagrody i medale w Monachium, Wiedniu, Berlinie, Paryżu, Saint Louis, Louisville oraz w Lwowie. Obrazy jego nabywały największe galerie i muzea europejskie oraz amerykańskie. Za swoje zasługi w 1890 roku otrzymał tytuł honorowego profesora Akademii w Monachium. Zmarł 16 lutego 1915 w Monachium. Pochowany został na tamtejszym cmentarzu Leśnym, jednakże w 1936 roku prochy tego wybitnego malarza sprowadzono do kraju i złożono w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie.
W 1972 roku w Muzeum Okręgowym w Suwałkach otwarta została stała wystawa poświęcona jego życiu i twórczości. Odbywały się również wystawy czasowe przedstawiające dorobek jego twórczości.