Zduny są miastem, na które składają się trzy dawne, niezależne organizmy miejskie. Pierwsze miasto, nazywane Zdunami Polskimi, otrzymało prawa miejskie w 1267 r. z rąk Bolesława Pobożnego. Drugie miasto, nazywane Zdunami Niemieckimi, zaczęło powstawać w 1637 r. na wschód od Zdun Polskich, a zbudował je dla ewangelickich osadników ówczesny właściciel Zdun, Piotr Sieniuta, na podstawie prawa lokacyjnego, otrzymanego od Władysława IV. Trzecie miasto zaczęło się tworzyć w 1646 r. na wschód od Zdun Niemieckich, a zasiedlała je rosnąca grupa osadników napływających ze Śląska. Otrzymało nazwę Sieniutowo od nazwiska swego twórcy Piotra Sieniuty. Scalanie miast w jedno rozpoczął Rafał Leszczyński, podejmując w 1684 r. decyzję o połączeniu Zdun Niemieckich i Sieniutowa. Ostatecznie jedno miasto ukształtowało się w 1761 r. po dołączeniu doń Zdun Polskich decyzją ówczesnego właściciela Aleksandra Józefa Sułkowskiego. Dzisiejsze centrum miasta stanowi rynek i zabudowa Zdun Niemieckich, rynki i ulice pozostałych części są dziś uzupełnieniem układu urbanistycznego miejscowości.