Siewierz to jeden z najstarszych polskich grodów. Położony na skraju Jury Krakowsko-Częstochowskiej w malowniczej dolinie Czarnej Przemszy, od wieków pełni rolę ważnego węzła komunikacyjnego i centrum administracyjnego. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1125 r. Pod koniec XII w. Siewierz należał do książąt śląskich i już wtedy był siedzibą kasztelanii oraz osadą targową na szlaku handlowym prowadzącym ze Śląska na Ruś. Początkowo położony był wokół kościoła św. Jana Chrzciciela, nieco na południowy zachód od dzisiejszego miasta. Romańska budowla, ufundowana przez Piotra Własta Dunina ok. 1140 r., jest niewielką świątynią wzniesioną z ciosu kamiennego. Przetrwała najgorsze zawieruchy wojenne i obecnie uważa się ją za jeden z najstarszych zabytków województwa śląskiego. Podczas najazdu Tatarów w 1241 r. miasto zostało splądrowane i spalone. Wtedy postanowiono znaleźć bezpieczniejszą lokalizację - osadę odbudowano w chronionej bagnami i rozlewiskami dolinie Czarnej Przemszy. W 1276 r. Siewierz uzyskał prawa miejskie. Ziemia siewierska wielokrotnie była miejscem bitew i potyczek, które wpływały na losy Polski. Do najsłynniejszych należało starcie między wojskami Władysława Łokietka i wojskami książąt śląskich w 1289 r. Dzięki wygranej Władysław zajął Kraków. Na początku XIV w. w Siewierzu wybudowano zamek w stylu gotyckim. W 1443 r. zadłużony książę Wacław I sprzedał ziemie biskupowi krakowskiemu Zbigniewowi Oleśnickiemu. Od tej pory do 1790 r. (Sejm Wielki zlikwidował wtedy księstwo) Księstwo Siewierskie było całkowicie odrębnym i niepodległym państwem, a każdy biskup krakowski otrzymywał jednocześnie tytuł księcia siewierskiego. Mógł nadawać szlachectwo, sprawować sądy oraz oczywiście czerpać dochody z ziem. Siewierz miał nawet własną armię, która niejednokrotnie wspierała wojska królewskie. Stało się tak w połowie XVII w., gdy biskup krakowski sprowadził oddziały siewierskie do stłumienia powstania Kostki Napierskiego (przywódca buntu chłopskiego na Podhalu). Niedługo potem, w czasie potopu szwedzkiego, wojska nieprzyjacielskie zdobyły i splądrowały zamek w Siewierzu. Do dziś zachowały się tylko jego ruiny. Miasto bardzo dobrze rozwijało się do czasów rozbiorów. Ziemia siewierska znalazła się najpierw pod zaborem pruskim, potem rosyjskim. Wiek XIX to okres zmniejszającego się znaczenia miasta, aż do utraty praw miejskich. Siewierz odzyskał je dopiero w 1962 r. Dziś chlubi się wielowiekową historią. W 2002 r. powstała nawet Chorągiew Rycerstwa Księstwa Siewierskiego, czyli stowarzyszenie kilkunastu miłośników średniowiecza. Będąc w Siewierzu, przy odrobinie szczęścia, można trafić na jeden z turniejów rycerskich albo pokazów tańca dworskiego, które stowarzyszenie organizuje.