Z dala od utartych szlaków, wśród urokliwych, choć bezleśnych wzgórz Płaskowyżu Proszowickiego leżą Bejsce - obecnie Niewielka wieś gminna, kiedyś posiadłość możnych rodów Firlejów, Potockich i Badenich. Każdy z nich zostawił tu po sobie jakąś atrakcję i perełkę architektury. Pierwsi byli Firlejowie. We wsi zastali niewielki gotycki kościół z XIV w. Wojewoda krakowski Mikołaj Firlej - jeden z najbogatszych Polaków w XVII w., ufundował w jego wnętrzu dwa nagrobki poświęcone dwóm Elżbietom: siostrze i żonie. Z lewej strony za ołtarzem "leży" ładna dziewczyna w złotogłowiu z wiankiem. Kwiatek w lewej ręce ma symbolizować młodość i niewinność siostry fundatora. Dla żony i dla siebie wojewoda wystawił imponującą późnorenesansową kaplicę. Jest to kopia wawelskiej Kaplicy Zygmuntowskiej ze wspaniałą kasetonową kopułą. Znajduje się tu nagrobek Mikołaja i Elżbiety Firlejów - dwie postacie z czerwonego marmuru w otoczeniu dzieci. Modląc się w kaplicy w rocznicę jej konsekracji (czyli 6 grudnia 1600 r.), można otrzymać 40 dni odpustu, jeśli będzie to modlitwa w intencji "podwyższenia Kościoła i wytępienia herezji", jak głosi łacińska inskrypcja. Stanisława Potockiego (jednego z następnych właścicieli) można rozpoznać jako św. Marcina na XVII-wiecznym obrazie wiszącym na północnej ścianie nawy. Kilkaset metrów od kościoła wzrok przyciąga piękny klasycystyczny pałac wzniesiony w 1802 r. Wygląda jak mniejsza wersja warszawskiego Belwederu. Nic dziwnego - obie budowle projektował Jakub Kubicki. Rezydencję zbudował Marcin Badeni, poseł na Sejm Czteroletni w latach 1788-1792 i minister sprawiedliwości w Królestwie Polskim. Zniechęcony polityką, zajął się gospodarowaniem w Bejscach, goszcząc tu największe znakomitości polskiej nauki i sztuki. We wnętrzach zachowało się dużo oryginalnych detali, m.in. medaliony z postaciami muz oraz sztuczna grota. Posiadłość jest otoczona parkiem z malowniczymi stawami.