W 1510 r., w uroczystość Trójcy Przenajświętszej miejscowej wieśniaczce Małgorzacie Błażkowej ukazała się św. Anna. Wyraziła życzenie, by na wzgórzu wybudowano kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej, a w miejscu jej objawienia kapliczkę. Prostyńscy, właściciele miejscowych dóbr, ufundowali dwa kościoły: ku czci Trójcy Przenajświętszej i ku czci św. Anny.
Wielu ludzi po dotknięciu wianków, które pozostawiła św. Anna na dowód prawdziwości swego objawienia, zostało cudownie uzdrowionych. W przechowywanej w archiwum parafialnym księdze cudów zapisano ponad 100 takich przypadków, ostatnie dwa uzdrowienia w 1995 r.
Najcenniejszym zabytkiem sanktuarium jest późnogotycka statua Trójcy Przenajświętszej w postaci tzw. Tronu Łaski, wyrzeźbiona w drewnie lipowym. Przedstawia majestatyczną postać Boga Ojca siedzącego na tronie, który podtrzymuje krzyż z ukrzyżowanym Zbawicielem; nad krzyżem unosi się Duch Święty w postaci gołębicy. Według znawców sztuki statua została wykonana prawdopodobnie przez Wita Stwosza lub jego uczniów ok. 1460 r.
Cudowna rzeźba ponoć przypłynęła tutaj Bugiem. W zaroślach zobaczyły ją kozy i swym beczeniem zwróciły uwagę mieszkańców na niezwykłe znalezisko. Dlatego tradycyjnie na prostyńskich odpustach (w uroczystość Świętej Trójcy oraz 26 lipca, w dniu św. Anny) sprzedawane są kozy zrobione z ciasta.