Kościół św. Mikołaja od początku XIII w. dominował nad zabudową Głogowa. Wybudowano go w 1230 r., ponad 20 lat przed otrzymaniem praw miejskich. Po lokacji miasta (1253) ta romańska bazylika została kościołem parafialnym. Pod koniec tegoż stulecia uległa pożarowi, odbudowano ją w stylu wczesnogotyckim. Kolejne pożary niszczyły świątynię jeszcze wielokrotnie (1420, 1473, 1489, 1615, 1642, 1758) a każda kolejna odbudowa zmieniała nieco jej wygląd. Kościół był największą i najbardziej monumentalną budowlą na Starym Mieście. Sama wieża miała 62 m wysokości, u jej podstawy było główne wejście do świątyni.
Po całkowitym zniszczeniu budowli w roku 1945, nie planuje się już jej rekonstrukcji. Dołączyła do listy europejskich pomników przeciwko wojnie i pozostanie w stanie trwałej ruiny jako symbol drugowojennych zniszczeń miasta. Mimo to jej patron - św. Mikołaj – nadal patronuje staromiejskiej parafii, chociaż nabożeństwa odbywają się w odbudowanym, pojezuickim kościele Bożego Ciała
Do dnia dzisiejszego zachowała się gotycka bryła ze śladami późniejszych przebudów i uszkodzoną wieżą, część gotyckich i barokowych sklepień i międzynawowa arkada. Już w XXI w. przeprowadzone zostały prace zabezpieczające konstrukcję obiektu przed dalszą destrukcją. Uzupełniono ubytki w zachowanych sklepieniach, oczyszczono korony murów, wzmocniono otwory okienne, uporządkowano wnętrze kościoła oraz jego otoczenie, rozebrano zasłaniający je metalowy płot. Od kilku lat do ruin można wchodzić - organizowane są wycieczki z przewodnikiem, ale można je oglądać także podczas koncertów. Od niedawna w dzień patrona (6 grudnia) odprawiana jest też w ruinach msza święta.