Barokowy, drewniany kościół parafialny p.w. św. Szczepana diakona zbudowany został w latach 1765-70, chociaż hipotezy o czasie jego budowy są niezbyt jasne. Budowla jest orientowana, na planie krzyża łacińskiego, jednonawowa, z drzewa modrzewiowego o konstrukcji zrębowej. Front kościoła flankują dwie wieżyczki,a między nimi i transeptem znajdują się dwie kruchty. Do prezbiterium z jednej strony przylega zakrystia, a z przeciwnej kaplica św. Stanisława. Całość pokryta ocynkowaną blachą, która ładnie kontrastuje z ciemną barwą drewna.
Wnętrze świątyni wykonane z drewna, ma jednolity rokokowy wystrój i chyba jest jedynym ocalałym nie tylko w Polsce, ale i w Europie. Chór wsparty na dwóch kolumnach, które mają stylizowane głowice korynckie. Koło kościoła znajduje się bardzo ciekawa, ośmiokątna drewniana dzwonnica, konstrukcji słupowo-ryglowej z połowy XVIII wieku. Została spalona podczas pożaru w 1960 roku, odbudowana 10 lat później, gdzie wiernie odtworzono jej dawną formę.