Pierwszy romański kościół w Końskich ufundował ok. 1220 r. biskup krakowski Iwo Odrowąż. Na jego miejscu na przełomie XV i XVI w. stanęła nowa świątynia, wzniesiona w stylu późnego gotyku. 500 lat później dokonano jej rozbudowy, gotyk ustąpił miejsca neogotykowi, od zachodu dodano charakterystyczną dzwonnicę. Warto przyjrzeć się jej kamiennemu licu, w które wmurowano płyty piaskowcowe pochodzące z pierwotnego kościoła romańskiego. Znalazły się na nich herby (m.in. biskupi Odrowąż) oraz łacińskie napisy wykonane romańską majuskułą. Wejście od strony południowej ujęte jest w późnogotycki portal, na którym opiera się kamienna rzeźbiona płyta w kształcie półkola, w architekturze nazywana tympanonem. To największa z pamiątek po romańskiej świątyni. W centrum tympanonu w otoczeniu motywów roślinnych widać krzyż ze znakami słońca i księżyca - symbolami Ukrzyżowania.
Także od południa, w ścianie prezbiterium warto zobaczyć solidne drzwi z archaicznym zamkiem. Do żelaznych listew, widocznych od wewnątrz, nitami przytwierdzono małe arkusze grubej blachy. Wyglądają niczym pancerz żółwia. Powstały w średniowiecznej kuźnicy, przypuszcza się, że mogą pochodzić z pierwszego koneckiego kościoła. Być może są jednym z najstarszych w Polsce zabytków kowalskiego i ślusarskiego rzemiosła. Na obecne miejsce przeniesiono je w 1943 r. Wcześniej przez kilka stuleci znajdowały się pod dachem świątyni, w przejściu pomiędzy prezbiterium a zakrystią. Dzięki temu przetrwały w świetnym stanie do naszych czasów. W sąsiedztwie drzwi, na skarpie wspierającej ścianę widać zegar słoneczny z 1621 r. We wnętrzu wyróżnia się XVI-wieczny renesansowy nagrobek rycerza Hieronima Koneckiego.