Klasztor oo. Bernardynów wybudowano w XVII w. (1643 r.) poza murami Starego Miasta na tzw. Łysej Górce. Jego fundatorem był ród Starczewskich. Wcześniej, bo w 1640 r. wzniesiono kościół który obecnie jest Sanktuarium MB Piotrkowskiej koronowanej przez papieża Jana Pawła II.
Jest to świątynia jednonawowa wybudowana w stylu barokowym. Konsekracji dokonano w roku 1642. Kościół obrabowany i zniszczony w 1657 r. podczas najazdu szwedzkiego. Odbudowany i ponownie konsekrowany w 1696 r. Po kasacie klasztoru (1864 r.) w jego wnętrzach umieszczono archiwum akt dawnych i gubernialnych oraz drukarnię i redakcję „Gubernialnych Wiadomości” a następnie areszt policyjny.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. umieszczono tam m.in.: przytułek, szkołę śpiewu oraz muzeum. W 1922 r. klasztor i kościół, który do tego czasu zarządzany był przez księży świeckich, zostały zwrócone bernardynom.
Wewnątrz kościoła warto zwrócić uwagę m.in. na dębowe drzwi obite żelazną kratą z 1668 r. z trójryglowym zdobionym zamkiem, które znajdują się w kamiennym portalu z kartuszem herbu Nałęcz (Starczewskich). Siedem późnobarokowych ołtarzy, główny z 1758 r. z krucyfiksem z 1646 r., epitafia z XVII w., lawaterz z 1758 r. (umywalnia kapłańska).
Zespół klasztorny oo. Bernardynów jest wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.
Warto wiedzieć: Kolumna z figurą św. Antoniego pochodzi z 1856 r. i pierwotnie stała przed bramą główną. Na przykościelnym cmentarzu znajduje się figura Matki Boskiej z 1827 r. oraz nagrobek J. K. Hildebrandta z 1827 r.