Rawa Mazowiecka

Kościół powstał w 1356 r. z fundacji księcia mazowieckiego Siemowita I. Związany był on od samego początku z zakonem augustianów, którzy przybyli na ziemię mazowiecką w połowie XIV w. Nic o nim więcej nie wiadomo, poza tym, że był drewniany, nie zachowało się więcej informacji na jego temat. Kościół ten spalił się z początkiem XVIII w., lecz zaraz na jego miejsce został wybudowany nowy, także z drewna, lecz z murowanym prezbiterium. W 1793 r. po trzech latach pracy, zakończono budowę nowego kościoła już w całości murowanego. W połowie XIX w. został on całkowicie odnowiony, a w 1874 r. zdjęto stary dach gontowy, a położono blachę żelazną. W 1925 r. przeprowadzono kolejny remont kościoła. Najnowsze prace remontowe przeprowadzono w latach 2003-2006 pod kierunkiem przeora i proboszcza O. Jana Koziatka CP. Położono nową blachę na dachu, odnowiono elewację kościoła. Wewnątrz: zamontowano 3 nowe reflektory, 7 witraży, pomalowano wnętrze, odnowiono ołtarze, założono nową instalacje nagłośnieniową i wykonano wiele innych pomniejszych, ale koniecznych prac. Ważną datą w historii kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest 8 listopada 1864 r. Wtedy to car Aleksander II, ukazem zniósł istniejące w Królestwie Polskim klasztory. Do tej pory kościół był pod opieką braci augustianów. W 1864 r. do domu zakonnego wkroczyło wojsko, pozostawiono tylko jednego zakonnika, przeora ojca Teodora Załuskiego jako administratora kościoła. Po śmierci o. Teodora rawskim kościołem zarządzali księża diecezjalni. Od 1938 r. aż do czasów obecnych w posiadaniu kościoła oraz budynku klasztornego są OO. Pasjoniści. Dawny kościół augustiański jest świątynią późnobarokową, orientowaną, jednonawową, z nieco węższym wielobocznie zamkniętym prezbiterium i kwadratowym ryzalitem. Przy północnej stronie prezbiterium znajduje się zakrystia i kruchta, z usytuowanym nad nią oratorium, które połączone jest przejściem z kościoła. Wewnątrz świątyni znajduje się sklepienie kolebkowe z lunetami na gurtach. ściany nawy wsparte są opilastrowanymi filarami przyściennymi, między którymi znajdują się arkadowe wnęki w których znajduje się siedem witraży / wykonanych przez Panią Marię Suwalską z Łodzi/ przedstawiających sceny z życia św. Pawła od Krzyża, jeden witraż przedstawia Sługę Bożego O. Bernarda Kryszkiewicza -pasjonistę. W prezbiterium gurty sklepienia wsparte są na konsolach. Kruchta zachodnia ma sklepienie krzyżowe, a północna i zakrystia kolebkowe z lunetami. Kościół posiada także chór muzyczny z organami, który wsparty jest na trzech arkadach filarowych. W świątyni zbudowanych jest siedem ołtarzy. Ołtarz główny jest barokowy i pochodzi z drugiej połowy XVIII w. Szczególną uwagę zwraca umieszczony w nim siedemnastowieczny obraz Matki Bożej Pocieszenia, słynący łaskami, umieszczony jest za zasłoną, na której znajduje się obraz św. Grzegorza, papieża z przełomu XVIII / XIX w. Brak jest miarodajnych opracowań dotyczących obrazu.(theguru)