Fort "Luneta Warszawska" jest prawdopodobnie najstarszym elementem systemu obronnego austriackiej Twierdzy Kraków i prawdopodobnie najstarszym zachowanym fortem reditowym w Europie. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków. Jego budowę ukończono w 1856 roku. Ówczesne znaczenie, tego obiektu podkreśla to, że zarówno prace projektowe, jak i samo rozpoczęcie prac w terenie nastąpiło jeszcze przed 12 kwietnia1850 roku, czyli przed dniem ogłoszenia przez cesarza Franciszka Józefa I decyzji o budowie twierdzy. Budowę obiektów takich jak Fort Kościuszko, czy umocnienia Wzgórza Wawelskiego rozpoczęto znacznie później. W bezpośrednim sąsiedztwie fortu znajduje się budynek i pozostałości systemu umocnień Rogatki Warszawskiej (dawna brama wjazdowa do miasta).
Na terenie obiektu znajdowało się 8 mostów zwodzonych. Obiekt składa się z głównego budynku typu reditowego i dwóch pierścieni wałów ziemnych stanowiących system umocnień. Zarówno budynki, jak i pierwszy pierścień umocnień (wewnętrzny), zachowały się praktycznie w całości, często z oryginalnie zachowaną stolarką i elementami wyposażenia. Drugi pierścień wałów (zewnętrzny) zachował się w przeważającej części. Obiekt nigdy nie był dotknięty skutkami bezpośrednich działań bojowych. Z uwagi na wprowadzenie pod koniec XIX wieku mocniejszego prochu bezdymnego (do tego czasu używano tzw. prochu czarnego), a co za tym idzie wydłużenie zasięgu dział, fort stopniowo utracił wartość bojową i zaczął pełnić funkcję magazynową.
W chwili obecnej prowadzone są prace zabezpieczające i jednocześnie, w porozumieniu ze służbami ochrony zabytków, przygotowywana jest dokumentacja rewitalizacji tego unikalnego obiektu.