Bednarczyk Antoni

Antoni Bednarczyk (1872-1941) – aktor. Mąż aktorki Anieli Bogusławskiej. Występował także pod pseudonimem Bednarski. Uczył się w gimnazjum w Radomiu, potem w Krakowie przygotowywał sięna scenę pod kierunkiem R. Żelazowskiego i L. Stępowskiego (1990-91). Przez parę lat brał udział w przedstawieniach amatorskich organizowanych w Radomiu przez K. Hoffmana. W l. 1897-1900 występował w T. Polskim w Poznaniu; ceniono go już wówczas jako dobrego aktora charakterystycznego. W miesiącach letnich występował w teatrzykach ogródkowych Warszawy. W 1902 r. zaangażowany został do zespołu dramatu WTR. Grywał w teatrach warszawskich, najdłużej był związany ze sceną Teatru Rozmaitości (do 1927 r.). Mając za sobą przeszło trzysta ról i sto wyreżyserowanych sztuk, obchodził 4. grudnia 1925 r. w T. Narodowym jubileusz 30-lecia pracy. Od 1. września 1927 r. przeszedł na emeryturę, grał jednak i reżyserował nadal. Występował także w filmie. Wielką jego zasługą było doprowadzenie do powstania Schroniska Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Dziełu temu poświęcił wiele pracy i starań od chwili przybycia do Warszawy do uroczystego otwarcia Schroniska 13. O4. 1927 r. Nadano mu w związku z tym przydomek "wielkiego jałmużnika", a w 1926 r. został mianowany honorowym członkiem ZASP-u. Jego szlachetność i ofiarność nasunęły A. Grzymale-Siedleckiemu porównanie go do postaci Rzeckiego z "Lalki" B. Prusa. Od 1907 r. uczył gry aktorskiej na kursach u H. J. Hryniewieckiej, zajmował się też zbieraniem teatraliów.

Hołd oddało 1 osób