Szychowski Aleksander

Aleksander Henryk Szychowski (ur. 25 września 1890 w Piotrkowie, zm. 25 maja 1970 w Szczecinie) – inżynier, oficer saperów Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego. Od 1911 oficer saperów. Początkowo służył w 3 Batalionie Kolejowym, a następnie do grudnia 1917 w grenadierskim batalionie saperów jako dowódca kompanii i adiutant batalionu. Uczestnik I wojny światowej na froncie niemieckim. Za czyny wojenne otrzymał sześć orderów bojowych. W latach 1917-1918 służył w I Korpusie Polskim w Rosji, w stopniu kapitana, w Legii Oficerskiej płk Konarzewskiego, a następnie w 3 Pułku Strzelców. W składzie tego pułku walczył z bolszewikami, za co był odznaczony Krzyżem Walecznych. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim w Lublinie na stanowisku szefa wyszkolenia dowództwa Okręgu Korpusu. W styczniu 1919 w Naczelnym Dowództwie WP jako szef Sekcji Oddziału Inżynieryjnego. Na tym stanowisku na froncie bolszewickim. Po wojnie 1920 szef saperów w Dowództwie Okręgu Generalnego w Krakowie. W 1922 w 2 Pułku Kolejowym, w 1923 w Oddziale IV Sztabu Generalnego. W okresie od 2 listopada 1923 do 15 października 1924 był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa Oddziału Organizacyjnego. 3 września 1926 objął dowództwo 7 Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu. 1 grudnia 1929 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Oddziału IV Sztabu Generalnego – szefa Służby Komunikacji Wojskowej. Funkcję tę pełnił do września 1939. 19 marca 1938 awansował do stopnia generała brygady. Po kampanii wrześniowej internowany w Rumunii, a od stycznia 1941 w niewoli niemieckiej. W marcu 1946 powrócił do Polski.

Hołd oddało 2 osób