Nierojewski Mieczysław

Mieczysław Nierojewski, (1 stycznia 1899 w Żbikowie k. Warszawy - 12 maja 1956 w Warszawie) uczeń II Gimnazjum w Warszawie, absolwent (inż. mechanik) Wydziału Mechanicznego PW, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-20 w 2 Pułku Ułanów, po studiach asystent przy Katedrze Mechaniki Teoretycznej PW, od 1929 pracował w prywatnych przedsiębiorstwach m.in. w firmie “Drzewiecki i Jeziorański”, następnie prowadził samodzielną działalność zawodową jako inż. ogrzewnik 1932-36, współwłaściciel biura instalacyjno-technicznego “Zarzecki i Nierojewski - inżynierowie”, współzałożyciel i przewodniczący zarządu Koła Ogrzewników przy Stowarzyszenia Techników w Warszawie 1931, po wojnie prowadził własne biuro projektowo-konstrukcyjne, opracował m.in. projekt ogrzewania i klimatyzacji gmachów Sejmu oraz Komisji Planowania Gospodarczego przy Urzędzie Rady Ministrów, prowadził także wykłady z zakresu ogrzewania i wentylacji na Wydziale Inżynierii Lądowej oraz Wydziale Mechanicznym PW, od 1949 prof. nadzwyczajny i pierwszy w Polsce prof. ogrzewnictwa i wentylacji PW, współorganizator Oddziału Budownictwa Sanitarnego przy Wydziale Inżynierii Lądowej oraz Wydziału Inżynierii Sanitarnej PW, organizator i kierownik Katedry i Zakładu Ogrzewnictwa i Wentylacji, w pierwszych latach powojennych przewodniczący Komisji Ogrzewnictwa i Wentylacji w Polskim Komitecie Normalizacyjnym, wiceprzewodniczący Sekcji Techniki Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej PAN, członek Rady Naukowej Instytutu Techniki Budownictwa oraz członek rady redakcyjnej Wydawnictwa “Budownictwo i Architektura”, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi.

Hołd oddało 6 osób