Orłowski Witold Eugeniusz

Witold Eugeniusz Orłowski (ur. 24 stycznia 1874 w Norwidpolu, zm. 2 grudnia 1966 w Warszawie) – lekarz internista. Uzyskał tytuł docenta w 1903 roku, profesora nadzwyczajnego w 1907, profesora zwyczajnego w 1913 w Kazaniu. Profesor Uniwersytetu w Kazaniu (1907-1918) i Tomsku (1918—1919). W roku 1920 powołany został na katedrę med. wewnętrznej Uniw. Jagiellońskiego, gdzie wykładał do 1925, po czym przeniósł się do Warszawy, gdzie był prof. i dyr. II. kliniki wewnętrznej. W 1928 został jednym z członków Polskiej Akademii Umiejętności. W czasie okupacji uczestnik tajnego nauczania medycyny. Po drugiej wojnie światowej w 1951 roku został również członkiem Polskiej Akademii Nauk. Utworzył kierunki patofizjologii i biochemii w klinice chorób wewnętrznych. Był redaktorem naczelnym Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej (1928-1948). W 1959 roku został laureatem nagrody państwowej I stopnia. Otrzymał liczne doktoraty honoris causa m. in. Akademii Medycznej w Łodzi (1958) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964). Był autorem przeszło 200 prac naukowych, szczególnie z zakresu kardiologii.

Hołd oddało 0 osób