Barokowy pałac (1667-83, przeb. XVIII w.) z oficyną i zabudowaniami gosp. (XVIII w.). W parku pałacowym ciekawe okazy drzew i krzewów. Pałac powstał z polecenia Johanna Heinricha von Duennewalda. Budowla skonstruowana została na kształt podkowy z trzema kondygnacjami. Budynek otoczony jest fosą głęboką na 3 metry i szeroką na 15 metrów. Obecnie nie można zwiedzać pałacu, ponieważ od 1998 roku znajduje się w nim szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży.
O budowie nowej siedziby z wykorzystaniem murów wcześniejszego, zniszczonego przez pożar dworu, krążą legendy. Jedna z nich wspomina tureckiego paszę Ismaela, uwięzionego podczas wojny (1675 r.) przez grafa Dünnewalda. Podobno wypłacono za niego spory okup, co zdecydowanie pomogło hrabiemu w dokończeniu budowy. Ile w tym prawdy, trudno dziś dociec.
Właściciele Zaboru zmieniali się wielokrotnie. Był wśród nich Fryderyk August Cosel (nieślubny syn Augusta II Mocnego i hrabiny Cosel. Za jego czasów, po kolejnym pożarze, jaki miał miejsce w 1745 r., zaprojektowano na nowo otoczenie pałacu – powstał piękny barokowy zespół rezydencjonalny tworzony przez ogród, dziedziniec honorowy i sam pałac. Z tego okresu pochodzi dekoracyjna, zachowana w kilku pomieszczeniach sztukateria i trójkątny, ozdobiony panopliami szczyt na elewacji, w którym uwidoczniono monogram „AFC” (August Fryderyk Cosel)
Godnym odnotowania jest też fakt przynależności majątku (przez 162 lata) do rodu Schönaich-Carolath z Siedliska . Wspomina o tym jeden z herbów umieszczonych na portalu bramy prowadzącej na wewnętrzny dziedziniec (kartusz lewy, wschodni). Ostatnią właścicielką była wdowa po księciu Johannie Georgu von Schönaich-Carolath, Hermina von Reuss, tytularna cesarzowa Niemiec (druga żona będącego wówczas na wygnaniu w Holandii eks-cesarza Wilhelma II Hohenzollerna). Hermina przebywała w Zaborze do kwietnia 1945 r.
Po wojnie ulokowano w pałacu Ośrodek Szkolenia Kadr „Samopomocy Chłopskiej”, po pożarze w 1952 r. nastąpił kolejny remont i do pałacu wprowadziło się prewentorium przeciwgruźlicze, a latach 60. od strony południowej dobudowano parterowy pawilon. Od 1976 działo tu Sanatorium Dziecięce, a od 1998 funkcjonuje Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży.
W 2016 r. dzięki funduszom wojewódzkim wykonano remont elewacji, w 2017 r. – otwarto dla zwiedzających zrewitalizowaną przez konserwatorów Salę Kryształową. Wejście do niej nadal nie jest łatwe, ale możliwe, po uprzednim umówieniu się dyrekcją ośrodka.
Warto wiedzieć: Panoplium to zdobniczy motyw, w skład którego wchodzą elementy uzbrojenia (tarcze, miecze, zbroje, hełmy, czasami stylizowane na spartańskie). Są one symetrycznie rozłożone wokół tarczy z herbem lub inicjałem właściciela.