Zielona Góra, dziś siedziba marszałka i Sejmiku województwa lubuskiego, ma długą i niezwykle bogatą historię. Na przełomie X/XI wieku nad strumieniem Łącza znajdowała się słowiańska wieś leżąca przy szlakach handlowych łączących Wrocław z Krosnem Odrzańskim, Świebodzinem i Międzyrzeczem. Ta dogodna lokalizacja była przyczyną nasilającego się napływu osadników z Niemiec i Flandrii. Nowi mieszkańcy stawiali swoje domy po drugiej, zachodniej stronie strumienia. Szybko rozwijająca się osada uzyskała prawdopodobnie w 1323 r. prawa miejskie. Na przestrzeni wieków miastem władali Piastowie śląscy, królowie czescy oraz pruscy. Prusacy zajęli miasto w 1740 r. i od tej pory nieprzerwanie do 1945 r. było częścią Królestwa Prus, a po nim Rzeszy Niemieckiej. Po nowym podziale Europy po II wojnie światowej Zielona Góra znalazła się w granicach Polski.
Do najstarszych zabytków Zielonej Góry należy kościół św. Jadwigi. Jego powstanie przypada na okres przed lokacją miasta. Świątynia fundacji księcia głogowskiego Konrada oraz jego syna Henryka III Głogowczyka powstała w latach 1272-1294. Położona była na zachodnim skraju wsi Zielona Góra. Kościół przetrwał do 1419 r., kiedy uległ zniszczeniom w wyniku pożaru. Jego odbudową pokierowali augustianie z Żagania, którzy patronowali świątyni w latach 1423-1570. W 1587 r. kolejny pożar niszczy budowlę, którą w następnych latach odbudowano wykorzystując ocalałe fragmenty.
Okres wojny trzydziestoletniej to czas kilkakrotnych zmian użytkowników kościoła. Na przemian służył protestantom i katolikom, aby w 1651 r. ostatecznie wrócić do tych drugich. W tym samym roku nastąpiło kolejne zniszczenie świątyni, a jej odbudowa trwała do 1679 r. Wzniesiono wówczas jedną z najwyższych na Śląsku wież. Liczyła 90 metrów wysokości, ale jej słaba konstrukcja była przyczyną zawalenia w 1776 r. Wieżę zrekonstruowano w 1780 r. obniżając jej wysokość do 32 m. Ostateczny jej wygląd i wysokość 42 m ukształtowały się w 1832 r. W XIX i w pierwszej połowie XX wieku świątynia otrzymała częściowo nowe wyposażenie, w tym ołtarz główny i organy. W 1992 r. kościół św. Jadwigi został konkatedrą. Kościół św. Jadwigi łączy w sobie wszystkie epoki architektoniczne, które funkcjonowały w czasie jego istnienia.
Dziś podziwiać możemy gotyckie, renesansowe i klasycystyczne detale, w tym piękny barokowy chór ozdobiony wizerunkami świętych. Świątynia wpisana jest do rejestru zabytków NID od 1952 r.