Kościół wzniesiony prawdopodobnie w 2 poł. XVII w. (wg tradycji jeszcze w XVI w.), jest usytuowany na pagórku w środku wsi i otoczony z trzech stron rzeką Sawą. Wokół kościoła znajdują się pozostałości obwarowań ziemnych, tzw. twierdzy chłopskiej. Kościół jest orientowany (tzn. ustawiony prezbiterium na wschód), drewniany, na ceglanym podmurowaniu. Wzniesiono go w konstrukcji zrębowej i oszalowano poziomo deskami. Jest trójdzielny, z trójprzęsłowym korpusem nawowym i dwuprzęsłowym prezbiterium, do którego od północy dostawiona jest zakrystia. Przy północnej ścianie korpusu nawowego znajduje się kaplica Ogrójca. Dach dwuspadowy, o wygiętych połaciach, nad prezbiterium przechodzi w wielopołaciowy. Na kalenicy znajduje się ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Wieżę przykrywa dach namiotowy, z ośmioboczną wieżyczką. Okna zamykają łuki odcinkowe, a otwory drzwiowe w wieży, nawie i zakrystii są prostokątne. Wnętrze kościoła, przekryte pozornym sklepieniem kolebkowym, jest podzielone na trzy nawy dwoma parami słupów. Chór muzyczny w postaci balkonu obejmującego trzy nawy, wsparty na dwóch słupach, posiada parapet o dekoracji płycinowej. Ściany naw bocznych są rozczłonkowane pilastrami. Wnętrze pokrywają polichromie ornamentalne z lat 60. XX w. Ołtarze główny i boczny są wczesnobarokowe (3 ćw. XVII w.) z nowszymi uzupełnieniami, a ołtarz boczny - eklektyczny (XIX w.) z barokowymi rzeźbami św. Anny i św. Józefa (2 poł. XVII w.). Wieża kościoła ma konstrukcję słupowo-ramową, z pozorną izbicą oszalowaną i dekorowaną pasem wycinanego szalunku. Kościół w Soninie jest przykładem sakralnego budownictwa drewnianego, powstającego w oparciu o tradycje gotyckie. Był wielokrotnie restaurowany. W latach 1892-93 miał miejsce gruntowny remont, w trakcie którego podniesiono sklepienia, powiększono chór muzyczny i okna, dobudowano nową zakrystię i kaplicę. W latach 1922-23 na miejscu starej wieży wzniesiono nową. W 1967 r. usunięto ścianę między kruchtą a nawą i włączono kruchtę w przestrzeń korpusu. Od 1991 r., po wzniesieniu nowego kościoła, stary pełni funkcję filialnego. Obecnie kościół znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego.