Pierwsze historyczne wzmianki na temat miejscowości Bobowa pochodzą z 1339 r. Pierwszymi właścicielami ziemskimi Bobowej byli rycerze z możnego małopolskiego rodu Gryfitów. Po śmierci Tomisława Gryfity w 1402 r. dobra bobowskie przeszły w ręce jego synów Stanisława i Giedka, którzy dokonali podziału majątku, następnie właścicielem dóbr ziemskich został Zygmunt, a od 1412 r. jego brat Paszko. Kolejnym właścicielem Bobowej w 1460 r. byli bracia Mikołaj, Jan i Getko z rodu Gryfitów. Po śmierci Mikołaja miasto odziedziczył jego syn Achacy II, a następnie Achacy III. Ze względu na trudności finansowe, w 1645 r. miasto nabył ród Tarnowskich.
W 1646 r. właściciel potwierdził przywileje cechów bobowskich. W XVIII miasto przeszło w ręce rodu Jaworskich, a w 1740 r. właścicielem został podkomorzy krakowski Stanisław z Łętowa Łętowski, a następnie Franciszek Łętowski, który to sprzedał Bobową Michałowi Miłkowskiemu. Po jego śmierci miasto odziedziczyła jego córka Anna Łubieńska, a następnie Aleksander Kossakiewicz. Od 1887 r. właścicielem został Bolesław Wieniawa Długoszowski.
Do dzisiejszych czasów zachował się średniowieczny układ rynku i ulic. Na czterobocznym rynku znajduje kapliczka z figurą św. Floriana, która pochodzi z przełomu XVIII/XIX w., a także fontanna z figurą Koronczarki Bobowskiej autorstwa Roberta Motyki.