Powstanie hipodromu z Sopocie było efektem spotkania się dwóch potrzeb: stacjonujący w Gdańsku Wrzeszczu cesarscy huzarzy potrzebowali odpowiedniego placu do ćwiczeń, władze rozwijającego się kurortu zaś myślały o poszerzeniu oferty o popularne wówczas wyścigi konne. Sopot (wówczas jeszcze nie miasto) wykupił od właścicieli majątek Karlikowo i na jego terenie urządził w 1898 r., przy współudziale Zachodniopruskiego Związku Jeździeckiego, płaski trawiasty tor o długości ponad 1800 m. Wybudowano również dwie drewniane trybuny dla 1500 widzów (przebudowane mieściły 2000 osób).
Od 1899 r. odbywały się gonitwy, początkowo o znaczeniu lokalnym, później krajowym i – po I wojnie światowej – międzynarodowym. W wyścigach brały zresztą udział nie tylko konie, ale także psy i strusie. Liczba imprez organizowanych na hipodromie i tłumy odwiedzających kazały wybudować specjalną stację kolejową (współczesna „Sopot Wyścigi” leży nieco na północ od pierwotnej).
I wojna światowa przerwała aktywność sportową na terenie hipodromu, wrócono jednak do niej w Wolnym Mieście Gdańsku. Wówczas startowali w Sopocie także polscy jeźdźcy, zdobywając liczne nagrody. Z II wojny światowej obiekty wyszły bez większych zniszczeń i wyścigi wznowiono w 1947 r.
Na terenie hipodromu w 1999 r. Mszę św. celebrował papież Jan Paweł II.