Wieś została założona na początku XVI wieku, chociaż istnieją też wcześniejsze wzmianki. Ten sam okres można przyjąć się jako datę powstania parafii w Błudowie, jednak pierwsze informacje o kościele to dopiero rok 1402. Następny wybudowany został w drugiej połowie XV wieku a pewną ciekawostką z wiązaną z tym faktem jest to, że w roku 1484 papież Sykstus IV ustanowił odpust na poparcie budowy tej świątyni.
Na przełomie XVI i XVIII wieku dokonano gruntownego przebudowania obiektu, nieznacznie później dostosowano kruchtę w części południowej. W roku 1718 została dostawiona drewniana wieża, której remont przeprowadzono w 1931 roku. Pozostając jeszcze przy wieku XVIII to oczywiście należy nadmienić o konsekracji tego miejsca w roku 1723, której dokonał biskup pomocniczy Michał Remigiusz Łaszewski.
Kościół to obiekt murowany z cegły z użyciem kamienia, nie otynkowany. W określeniu stylu, pomimo skromnych detali barokowych wykazuje wyraźne cechy budowli średniowiecznej. Posiada wyodrębnione prezbiterium, węższe od nawy głównej.
Opisując wyposażenie tradycyjnie główną uwagę należy skierować na neobarokowy ołtarz główny i dwa boczne, które wykonane zostały w 1851 roku w warsztacie Karola Jeroszewicza z Ornety. Z innych elementów wartych wspomnienia to późnobarokowa drewniana ambona, chór muzyczny oraz organy o rokokowym prospekcie z 1768 roku. Na wieży zachowały się dwa zabytkowe dzwony, duży z 1636 roku i mniejszy z roku 1737.
Teren świątyni otoczony jest nadal czynnym cmentarzem, niestety nie zachowały się groby sprzed 1945 roku. Dlatego wobec tego stanu cenny wydaje się nagrobek proboszcza Augustina Sternberga (1812-1848) i jego siostry znajdujący się z boku kościoła.
W 1967 roku cały ten sakralny zespół wpisany został do rejestru zabytków.