Klasycystyczną Małą Synagogę zbudowano w latach 1782- 1786 z założeniem, że będzie pełniła podwójną funkcję - dodatkowej bożnicy oraz miejsca studiów talmudycznych (bet ha-midrasz). Jej powstanie obok barokowej Wielkiej Synagogi świadczyć może o sporym powiększeniu gminy żydowskiej, dla której jeden dom modlitwy okazał się już zbyt mały. Wzniesiono ją w popularnym ówcześnie stylu klasycystycznym.
Ani bryła, ani wnętrze budowli nie uległy do dzisiaj specjalnym zmianom. Podczas odbudowy ze zniszczeń pierwszej wojny światowej zmieniono jedynie kształt okien. Z tego też okresu (lata 30.XX w.) pochodzą zachowane hebrajskie polichromie w głównej sali modlitewnej (sali męskiej) w formie znaków zodiaku, instrumentów muzycznych, zwierząt, tekstów modlitw i psalmów w formie tablic oraz odrestaurowana inskrypcja poświęcona burmistrzowi Lichtenbergowi (to dzięki jego staraniom przeprowadzono remont).
Ponieważ podczas drugiej wojny światowej stary bet ha-midrasz został zamieniony na magazyny wojskowe, z pierwotnego wyposażenia nie pozostało wiele. Właśnie wtedy zniszczona została szafa ołtarzowa (aron ha-kodesz) i bima. Dziś możemy oglądać jedynie wnękę w ścianie oraz drewniane obramowania szafek. Po wojnie przez jakiś czas funkcjonowało tu kino, później magazyn Związku Samopomocy Chłopskiej. Rangę zespołu muzealnego uzyskała wraz z pozostałymi obiektami dopiero w 1983 r. dziś w jej wnętrzu oglądać można ekspozycję związaną z wielokulturową historią miasta i etnografią regionu.
Nowy bet ha-midrasz czyli Dom Pokahalny jest najmłodszą budowlą całego zespołu. Zbudowano go w 1928 r. Znajdowała się tutaj siedziba zarządu gminy (kahału), biblioteka oraz lokalne organizacje i stowarzyszenia żydowskie, np. Stowarzyszenie Psalmowe. W czasie drugiej wojny zdewastowali go Niemcy. Po wojnie początkowo funkcjonował w jego pomieszczeniach Komitet Powiatowy PPR, potem Powiatowy Związek GS i sklep wielobranżowy. Obecnie budynek mieści administrację i pracownie naukowe muzeum oraz salę wystaw czasowych.