Pierwsze obwarowania tego pierwotnie pruskiego grodu zaczęły powstawać w 1308 r. Mury obronne okalające cały Lidzbark Warmiński wznoszono do II połowy XIV w., za rok ukończenia podaje się 1357. Otoczono głównie część wschodnią i północną miasta i w tym miejscu mury bały bardzo masywne. Od strony południowej i zachodniej naturalną ochroną stała się rzeka Łyna, toteż pobudowano obwarowania znacznie słabsze, raczej o charakterze osłonowym.
Potężne mury które wzniesiono wzdłuż dzisiejszych ulic Hożej, Kasprowicza, Reja i Kajki, opatrzono dodatkowo bramami i basztami, utworzono także szeroką suchą fosę znajdującą się przed ich fasadą od strony północnej. Przez lata całość fortyfikacji wielokrotnie przebudowywano oraz poszerzano zasięg głównie w kierunku zachodnim, do muru dobudowywano również domy w większości przeznaczone dla miejscowej biedoty.
Ważniejsza, północna część obwarowań musiała być ogromną konstrukcją, świadczy o tym fakt że wielokrotnie odparła oblężenia i to te właśnie fragmenty zachowały się do dnia dzisiejszego.
Obecnie ta niewielka część poddana została rewitalizacji i udostępniona do zwiedzania. Jest to jednak tak cenna pamiątka po układzie urbanistycznym dawnego Lidzbarka, że nie tylko mury ale i cały obszar wokół nich objęty jest ochroną prawną.