Pierwotny kościół stojący na tym miejscu był drewniany. Wspomina o nim już w XV w. Jan Długosz. Świątynia podupadła ze starości w XVIII w., a ruiny trzeba było rozebrać i postawić od podstaw nowy kościół (1725). Budowlę wzniesiono z modrzewia, w znacznym stopniu z funduszy mieszczanina i znanego malarza częstochowskiego Szymona Przypkowicza. Jednak po kasacie dóbr zakonnych klarysek, pozbawiony środków kościół w należącym przez wieki do zakonu Mykanowie zaczął szybko niszczeć, a w 1835 r. został rozebrany.
W następnym roku wybudowano nowy obiekt sakralny, murowany i usytuowany w miejscu dawnego. Projektantem kościoła w stylu neogotyckim był jeden z najwybitniejszych architektów ówczesnej doby, Henryk Marconi. Jest to świątynia jednonawowa, wzniesiona na planie prostokąta, z prezbiterium zwróconym na wschód. Fasada i tylna elewacja zostały zamknięte nie wydzielonymi szczytami, z fryzem arkadowym pod gzymsem wieńczącym, a szczyt fasady - zakończony płaską wieżyczką z ostrołukowym prześwitem na sygnaturkę. Wykończenie i wyposażenie kościoła trwało do początków XX w. Ołtarze i polichromię także wykonano w stylu neogotyckim. Z wyposażenia kościoła uwagę zwraca ornat z późnogotyckim haftem figuralnym z końca XV w. Konsekrowana przez biskupa wrocławskiego Stanisawa Zdzitowieckiego w 1903 r. świątynia przybrała wezwanie św. Leonarda Opata.