W 1910 roku w małym, ziemiańskim dworku w Kościelcu urodziła się Bogumiła Wanda, córka Stefana Wereszczyńskiego i Jadwigi z Kobyłeckich. Już w dzieciństwie wykazywała wrażliwość na piękno natury. W 1931 roku rozpoczęła studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej obrazy już przed wojną zdobywały laury na wielu konkursach w kraju i za granicą. W 1941 roku wraz z rodziną zostałą wysiedlona przez Niemców z majątku i zamieszkała w Częstochowie. Po wojnie aktywnie włączyła się w organizowanie życia kulturalnego miasta. Artystka malowała martwe natury, kwiaty, pejzaże, portrety. Jej prace znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych, a także za granicą, w Anglii i Kanadzie. W 1965 roku otrzymała Złoty Krzyż Zasługi. Artystka zmarła w Częstochowie w wieku 68 lat. Spoczęła na cmentarzu w Borownie. W dworku po wojnie urządzono przedszkole, dzięki czemu budynek przetrwał do obecnych czasów razem z fortepianem artystki.