W I Rzeczypospolitej Włocławek był drugim po Gdańsku największym ośrodkiem handlu zbożem. Zwożono tu także inne płody rolne, sól oraz wyroby rzemieślnicze z całych Kujaw. Towary transportowano rzeczką Zgłowiączką do spichrzów nad Wisłą. Z nich ładowano je potem na statki, których w XVI w. przepływało przez Włocławek do 2 tys. rocznie. W mieście był port, a od 1520 r. również komora celna. Włocławscy mieszczanie dysponowali nawet własną flotyllą wiślaną, obsługującą spław towarów do Gdańska.
O randze włocławskiego portu może świadczyć liczba spichrzy: w 1589 r. - aż 27, a na początku XIX w. - 30. Do dziś zachowały się zaledwie cztery, mieszczą się w nich placówki kulturalne. W dwóch, pochodzących z pierwszej połowy XIX w., przy Bulwarach im. marsz. J. Piłsudskiego 6 i 9, umieszczono zbiory etnograficzne Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. Można tu obejrzeć wyposażenie kujawskiego domu oraz słynne kujawskie stroje. W trzecim, największym spichrzu, przy ul. Zamczej 10/12, znajdują się zbiory sztuki tego muzeum.
Przy ul. Piwnej 4 stoi Czarny Spichrz z przełomu XVIII/XIX w. Jest dwukondygnacyjną drewnianą budowlą o konstrukcji zrębowej, ze szczytem o konstrukcji szkieletowej. Mieści się w nim Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne i kawiarnia Klubu Środowisk Twórczych - Piwnica. W tym spichrzu odbywają się najważniejsze włocławskie imprezy muzyczne.