Ta niewielka wieś leżąca przy drodze krajowej nr 3 jak żadna inna kojarzy się z nietoperzami, choć o dziwo jej nazwa nie ma z nimi nic wspólnego. Już w XVII w. wioska nosiła nazwę Netoperek, a przecież schrony Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego, które dziś są królestwem nocków, gacków, mopków, mroczków i karlików powstały trzy wieki później.
Rezerwat przyrody pod nazwą "Nietoperek" został utworzony w 1980 r. staraniem poznańskiego chiropterologa Zbigniewa Urbańczyka. Swoim zasięgiem objął niewielki fragment Odcinka Centralnego Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego i co za tym idzie ochroną otoczył tylko część zimujących w podziemiach nietoperzy. Ich populacja z roku na rok rosła. W wyniku działań chiropterologów, pracowników Zarządu Parków Krajobrazowych i Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Gorzowie Wielkopolskim w 1998 r. utworzono rezerwat "Nietoperek II" obejmujący ochroną nietoperze hibernujące w podziemiach Odcinka Centralnego MRU między Kęszycą na północy a Boryszynem na południu. Szacuje się, że podziemne zimowisko nietoperzy, największe w Europie Środkowej, zasiedlane jest w okresie zimy przez około 30 tys. osobników należących do 12 gatunków tych jedynych latających ssaków. Niektóre przylatują tu z odległości ok. 260 km!
W 1998 r. w budynku dawnej szkoły ewangelickiej w Nietoperku rozpoczęła działalność Chiropterologiczna Stacja Edukacyjno-Badawcza. Jest to miejsce, gdzie można zdobyć pełną wiedzę o nietoperzach. Pracownicy rezerwatu wytyczyli ścieżkę przyrodniczo-historyczną "Nietoperek", która rozpoczyna się obejrzeniem filmu o rozrodzie i hibernacji nietoperzy oraz sposobach ich ochrony. Trasa wiedzie przez malowniczy teren Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego "Uroczyska MRU", a także przez podziemia (ze względu na ochronę hibernujących nietoperzy podziemia Pętli Nietoperskiej można zwiedzać tylko od 15 IV do 30 IX).
Chęć uczestnictwa w "chiropterologicznych" zajęciach należy wcześniej zgłosić: Chiropterologiczna Stacja Edukacyjno-Badawcza, Nietoperek 34, tel. 095 741 13 76.
W pobliżu budynku stacji badawczej, wzdłuż drogi zgromadzono kamienie z nieistniejącej już widokowej Wieży Bismarcka. Na niektórych zachowały się niemieckie napisy.