Brzegi jezior Solecko i Lubiatówko prawie w całości porastają lasy. Na półwyspie Wilczy Kąt, oddzielającym obydwa akweny, utworzono rezerwat "Czaplenice", który miał chronić kolonię czapli siwych (ptaki, niepokojone przez ludzi, przeniosły się w inne rejony). Niedawno teren rezerwatu uznano za powierzchnię zachowawczą sosny, gdyż rosną tu wspaniałe okazy tych drzew. Na północno-wschodnim brzegu Solecka działają ośrodki wypoczynkowe.
Tafla jeziora Lubiatówko wcina się w obszar wydmowy. Brzegi są tam wysokie, niekiedy dość strome i o urozmaiconej rzeźbie. Tutejsze wyspy objęto ochroną w rezerwacie "Łabędziniec", w którym gniazdują czaple siwe, żurawie i łabędzie nieme.
Wspomniane rezerwaty istnieją od 1959 r. Jezioro Lubiatówko i okoliczne lasy w 2000 r. weszły w skład trzeciego rezerwatu, który nazwano "Lubiatowskie Uroczyska". Na jego obszarze rosną ciekawe zespoły roślinne i leśne, występują liczne ptaki (również drapieżne), a u podnóża skarp opadających ku wodom jeziora znajdują się źródliska - rzadkość na piaszczystym obszarze Puszczy Noteckiej.