Agnieszka Osiecka pisała, że Warszawa jest dla niej jak stara, brzydka i nielubiana żona. Wraca do niej, mimo że po całym świecie ma rozsiane kochanki. Związana była przede wszystkim z Saską Kępą, bywała w tutejszych kawiarniach i barach, księgarniach, a także w parku Skaryszewskim (marzyła o mieszkaniu, z którego byłoby go widać). Podobno tylko do banku jeździła na drugą stronę rzeki. Ceniła to miejsce za "odrobinę dekadenckiego wdzięku, zapach mocnej kawy i pozbawioną ostentacji sympatię dla starych zasad". Mieszkała tu z przerwami przez całe życie - w dwupokojowym mieszkaniu na parterze domu przy ul. Dąbrowieckiej 25. Podobno, gdy w latach 70. XX w. kupiła własnościowy segment w Falenicy i musiała się wymeldować, nagle przeraziła się, że może stracić swój pokój na Saskiej Kępie. Aby tak się nie stało, napisała list do samego premiera i do mieszkania przy Dąbrowieckiej (gdzie nadal żyła jej mama) rzeczywiście nikogo nie dokwaterowano. Na ścianie domu odsłonięto niedawno tablicę w kształcie otwartej książki. Umieszczono w niej fragment piosenki Małgośka: "to był maj, pachniała Saska Kępa".
Osiecką widywano w barach Expresso przy Rondzie Waszyngtona, Sułtan (dziś Maska) przy ul. Obrońców 12 a, a potem głównie w barze Sax przy ul. Francuskiej 31. Tu na serwetkach zapisywała słowa nowych piosenek. Jej pomnik - autorstwa Dariusza i Teresy Kowalskich - stanął w 2007 r. przy skrzyżowaniu ul. Francuskiej i Obrońców. Poetka siedzi z nogą założoną na nogę i patrzy w dal. Na stoliku obok wyrzeźbiono porozrzucane kartki z tekstami piosenek. Do poetki można się przysiąść, tak jak w Opolu i Tarnowie, gdzie też są jej pomniki. Agnieszka Osiecka wspominana jest podczas Święta Saskiej Kępy organizowanego w maju (w czasie, gdy pachnie bez) na ul. Francuskiej.