W ciągu minionego półwiecza typowa wieś polska zmieniła się tak bardzo, że dla naszych pradziadków jej współczesny sposób zabudowy, wyposażenie wnętrz i styl życia mieszkańców byłyby zapewne szokujące. I na odwrót: dla wielu z nas wizyta we wsi sprzed 100-150 lat to prawdziwa podróż w czasie, wyprawa do świata przedindustrialnego, który stosunkowo niewiele różnił się od tego sprzed trzech czy czterech wieków.
W skansenie pod Dziekanowicami nad jeziorem Lednica zbudowano właśnie taką wieś, na którą składa się ponad 40 atrakcji - oryginalnych obiektów przeniesionych z różnych miejsc Wielkopolski i kilkanaście rekonstrukcji. Wchodząc do pachnących drewnem, słomą i gliną chat, dotykając klamek wygładzonych rękami pokoleń, zanurzamy się w rzeczywistość, która emanuje prostotą i spokojem, świat, który współczesnemu człowiekowi jawi się przede wszystkim jako uporządkowany w najdrobniejszych szczegółach mikrokosmos.
Wieś zbudowana jest na planie typowej średniowiecznej owalnicy, której zagrody krążą jak planety wokół usytuowanego w centrum kościoła. Pomiędzy chałupami stoją kuźnia i karczma, są również wyznaczone miejsca do postawienia w przyszłości szkoły i remizy strażackiej. Obok wsi chłopskiej jest układ drugi, którego centrum stanowi piękny barokowy dwór szlachecki z narożnymi alkierzami, będący kopią oryginalnej budowli zachowanej w Studzieńcu koło Rogoźna. Dwór otoczony jest parkiem, w którym stoi osobna kaplica "dla jaśniepaństwa", ma także własne zaplecze gospodarcze w postaci dużego folwarku. W pewnym oddaleniu od wsi znajduje się typowa zagroda "olęderska" protestanckich osadników spod Nowego Tomyśla oraz mały kompleks przemysłowy, na który składają się młyn wodny i trzy różne wiatraki.
Do większości z tych obiektów można wejść, tak więc obejście całego skansenu w indywidualnym, nieśpiesznym rytmie zajmuje co najmniej 2-3 godziny. Warto tutaj zajrzeć w trakcie organizowanych cyklicznie imprez folklorystycznych, takich jak Topienie Marzanny, Majówka, Żywy Skansen czy Pożegnanie Lata, ale także w Boże Ciało i Matki Boskiej Zielnej (15 VIII), kiedy to muzealna wieś wypełnia się tłumem rzemieślników i artystów ludowych, w karczmie znowu można się najeść i napić, w kościele wysłuchać mszy, w kuźni podkuć konia, a przy okazji dotknąć różnych eksponatów, które na co dzień są pod czujnym okiem muzealnych dam...