Nowa Sól, dziś trzecie co do wielkości miasto województwa lubuskiego, zawdzięcza swoje powstanie chciwości austriackich Habsburgów, którzy po zajęciu Śląska (1526 r.) postanowili uniezależnić swoich nowych poddanych od dostaw soli z polskiej Wieliczki, sprowadzając sól morską aż z dalekiej Bretanii. Ponieważ w tamtych czasach przewóz towarów masowych był opłacalny tylko w przypadku transportu wodnego, dlatego nowa osada solna została założona przy starej odnodze Odry, wykorzystywanej jako zaciszny port. Produkcja soli, którą oczyszczano przez długotrwałe gotowanie z dodatkiem krwi bydlęcej, stała się nieopłacalna pod koniec XVII w., lecz handel solą i innymi towarami sprowadzanymi drogą wodną rozwijał się dalej.
Wzmianki o drewnianym moście przerzuconym nad kanałem portowym, w ciągu obecnej al. Wolności, który ostatecznie w 1927 r. zastąpiono mostem stalowym o rzadko spotykanej konstrukcji, zaczęły się pojawiać już w połowie XVIII w. Aby umożliwić wpływanie do portu dużych barek rzecznych przez stosunkowo wąski kanał, most został wyposażony w podnoszone (nie zwodzone!) przęsło o rozpiętości ok. 12,6 m. Przęsło warto zobaczyć. Na świecie istnieje bowiem tylko kilka mostów z przęsłami podnoszonymi pionowo do góry (głównie w Stanach Zjednoczonych), a w Polsce most nowosolski jest jedyną taką atrakcją w swoim rodzaju! Na szczęście nie został zniszczony w czasie II wojny światowej i obecnie, po kilku remontach i pewnych przekształceniach (m.in. napęd elektryczny zamiast ręcznego), jest nadal sprawny i pełni funkcję komunikacyjną, choć podnosi się go raczej rzadko, przeważnie w celach pokazowych.