Kościół pw. św. Władysława jest jedną ze świątyń, której istnienie zawdzięczamy królewskiej porywczości Kazimierza Wielkiego. Obok kolegiaty wiślickiej i kościołów w Sandomierzu, Zagości, Stopnicy i Kargowie jest jednym z tych, które ufundował król, jako zadośćuczynienie za śmierć kanonika Marcina Baryczki utopionego w Wiśle u stóp Wawelu na królewski rozkaz za zbyt śmiałe upominanie monarchy w związku z jego rozwiązłym stylem życia. Kościoły te, zwane ekspiacyjnymi (pokutnymi), mają wspólne cechy stylowe i zaliczane są do najświetniejszych przykładów polskiej architektury doby gotyku.
Kościół wzniesiono w 1355 r. w miejscu, gdzie stała starsza, drewniana świątynia. Sklepienie krzyżowe jest wsparte na dwóch filarach, stromy dach, typowy dla gotyku, pokryty gontem zwieńczony jest smukłą wieżyczką. Bryła kościoła z ceglanymi i tynkowanymi elewacjami, ozdobionymi przyporami i płycinami, wysoko góruje nad sylwetą miasta. Obok kościoła znajduje się dzwonnica, przebudowana w XVII w. z baszty obronnej. W 1944 r. w trakcie działań wojennych zniszczona została gotycka wikarówka, której ruiny podziwiać można nieopodal.