Istnienie Kuźni Wodnej nad Potokiem Oliwskim źródła historyczne po raz pierwszy wzmiankują w 1597 roku, kiedy to Jan Klinghamer sprzedał obiekt opatowi Zakonu Cystersów w Oliwie. Na przestrzeni kilku wieków kuźnia wielokrotnie zmieniała właścicieli. W 1948 r. została porzucona i stopniowo popadała w ruinę. Obiektem zainteresowało się Muzeum Techniki w Warszawie, które w 1957 r. zabezpieczyło ocalałe elementy budynku i wyposażenia kuźni. Stopniowa odbudowa i rekonstrukcja zgodna ze zgromadzoną dokumentacją zakończyła się dopiero w 1978 r.
Obecnie jest to obiekt unikatowy na skalę europejską!
Drewniana zabudowa kuźni podzielona jest środkiem przez płynący Potok Oliwski, który napędza koła wodne o średnicy 3 i 4 metrów. Większe koła uruchamiają młoty ważące około 250 kg, mniejsze koło porusza nożycami, które mogą ciąć rozgrzane żelazo do grubości nawet 40 milimetrów. W budynku kuźni organizowane są pokazy kucia, spotkania integracyjne, lekcje historii techniki dla młodzieży szkolnej, prelekcje, kameralne koncerty i inne równie ciekawe imprezy.
Muzeum czynne jest codziennie od maja do października. W innych miesiącach można je zwiedzać po wcześniejszym kontakcie telefonicznym. Dokładne godziny otwarcia oraz kalendarium imprez w kuźni dostępne są na stronie: www.kuzniawodna.webhost.pl