Jest to ulica idąca od Nowego Światu w kierunku wschodnim i kończąca się ślepo za ulicą Kopernika. W XVIII w. stał tu pałac Czapskich z ogrodem, od 1746 r. własność Marii Anny Bruhlowej. W tym czasie przeprowadzona została aleja łącząca pałac z Nowym Światem, późniejsza ulica Foksal. W 1766 r. jeden z następnych właścicieli posiadłości, bankier Fryderyk Cabryt, zamienił ogród w miejsce zabaw publicznych i nazwał go Vauxhall. Na przełomie wieków XVIII i XIX z ulicy odbywały się wzloty balonów. Od 1844 r. majątek stał się własnością Przeździeckich, którzy rozparcelowali część ogrodu i pobudowali kilka pałaców. Aleję zamykał pałac Zamoyskich, poza nim rozciągał się na skarpie malowniczy ogród, do dziś częściowo zachowany. Pod nr 19 znajdowała się siedziba Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego z salą balową. Ulicę na NŚ otwarto pod koniec XIX w., nadając jej nazwę Foksal. Po zamordowaniu na Foksalu w 1934 r. ministra spraw wewnętrznych, Bronisława Pierackiego, ulica otrzymała jego imię. Zabudowa została w części zniszczona w 1944 r. W 1947 r. nazwana została ulicą Młodzieży Jugosłowiańskiej, która odgruzowała przyległe tereny. Nazwę Foksal przywrócono w 1950 r. W odrestaurowanych lub odbudowanych pałacach i kamienicach pomieszczono siedziby wielu instytucji i stowarzyszeń.