Kaplica stanęła w miejscu, gdzie w 1861 roku młodej pastereczce Marysi ukazała się Matka Boska, która pomogła jej w odnalezieniu zagubionych owiec i prosiła, by okoliczni mieszkańcy pokutowali za grzechy. Dziewczyna zwierzyła się księdzu, który natychmiast we wskazanym miejscu na smreku przywiesił wizerunek Matki Boskiej, pod którym modlili się górale wypasający na polanie swoje owce.
Na Wiktorówkach, na niewielkiej polanie wśród smreków, na szlaku prowadzącym z Zazadniej do Rusinowej Polany, w 1902 roku pobudowano małą kaplicę kształtem przypominającą pasterski szałas. Drewniana budowla nieszczęśliwie spłonęła w pożarze. Zachowała się jedynie figurka Matki Boskiej, którą umieszczono w maleńkiej kapliczce i zawieszono na drzewie.
Historia pielgrzymek na Wiktorówki rozpoczyna się od około 1910 roku. Kapliczkę w 1921 roku odbudowali okoliczni górale. W 1936 roku za namową księdza z Bukowiny Tatrzańskiej kaplica została rozbudowana i poświęcona 4 października 1936 roku. W 1956 roku kaplicę ponownie rozbudowano, a w 1959 roku oddano pod opiekę dominikanom. Sanktuarium odwiedził jako ksiądz, a później kardynał Karol Wojtyła.