Łuczanowice są peryferyjnym osiedlem Nowej Huty, dzielnicy Krakowa. W granice administracyjne miasta zostały włączone 1973 roku, wcześniej funkcjonowały jako wieś i nadal zachowują bardziej wiejski niż miejski charakter. Od XVI do XIX wieku wieś ta należała do kalwińskiej rodziny Żeleńskich, czego ślad pozostał do dziś. Jest to niewielki ewangelicki cmentarz wraz ze znajdującym się na jego terenie Kopcem Lutrów.
Łuczanowice były miejscem ewangelickich spotkań po spaleniu krakowskiego "brogu" w 1591 roku. Ruch Braci Polskich - radykalnej odmiany kalwinizmu - spotykał się w kaplicy Żeleńskich, której podziemia stanowiły rodzinny grobowiec. Na tym terenie w 1787 roku Marcjan Żeleński założył cmentarz i usypał czterometrowy Kopiec Arian (Braci Polskich), potocznie nazywany Kopcem Lutrów. Na szczycie kopca stoi pięciometrowy obelisk z piaskowca z kamienną urną na szczycie. Wokół kopca znajduje się kilka grobów: sarkofag Ludwika Dębnickiego, postument z kolumną i urna jego syna, grób Joanny Aramowskiej oraz grób Karoliny Kempińskiej. W 1938 roku cmentarz został przekazany zborowi ewangelickiemu. Odrestaurowano go w 1993 roku. Obecnie we wrześniu odbywają się tu spotkania ekumeniczne.