Kościół zbudowano w XIV wieku w stylu gotyckim. Jest to świątynia murowana z kamienia narzutowego uzupełnionego cegłą. Kościół może mieć swoje „korzenie” sięgające epoki średniowiecza, może wczesnego lub nieco późniejszego, świadczą o tym niektóre detale architektoniczne, widoczne na zdjęciach, mogące mieć swój pierwotny wygląd i niekoniecznie być elementami zastosowanymi podczas poważnej renowacji w XIX wieku. Są to m.in. wątek murowy, który ryzykując można określić na „grand appareil” lub „petit appareil”, ale tym niech zajmą się znawcy sztuki, historycy, architekci...
Główny korpus kościoła wybudowany został na planie prostokąta; przekryty jest dwupołaciowym dachem, pokrytym dachówką ceramiczną ( przypuszczalnie po remoncie ). Od frontu widoczna jest wieża, przez którą prowadzi główne wejście do świątyni. Wybudowana jest do ok. połowy swej wysokości w mieszanym wątku, ceglano-kamiennym, po czym mniej więcej od połowy wysokości „przejść” w wątek ceglany. Zakończona jest tzw. krenelażem ( blankami); czyli można przypuszczać, że kościół pełnił także funkcję obronną w swym pierwotnym, jak i późniejszym czasie. Na ten czynnik miało wpływ m.in. granica z Zakonem Krzyżackim i związane z tym ( obecnie ) historie.
Blisko blanek widać, po bocznych jej stronach, 2 wąskie otwory okienne ( trudno mi to nazwać osobiście...) ”osadzone”obok siebie, zakończone okrągłym łukiem, jakby nawiązywał jeszcze do stylu romańskiego, lecz mogę się mylić... W części frontowej i tylnej wieży ( od strony kalenicy ), znajdują się nieco mniejsze otwory okienne w stosunku do wcześniej wspomnianych. Ściany wieży, podobnie jak ściana tylna kościoła opierają się na tzw. „oszkarpowaniu”. Ściana tylna świątyni posiada w swym zwieńczeniu ozdobną ścianę szczytową, na której można zauważyć m.in. po bokach 6 sterczyn i blendy ( tzw. „ślepe okna” ), zwieńczone ostrymi łukami. Takie ściany spotykane są chyba najczęściej w kościołach gotyckich na Pomorzu Gdańskim, Warmii, Mazurach, Ziemi Chełmińskiej, Ziemi Dobrzyńskiej, na Pałukach ( m.in. w Wągrowcu ), czy też na terenie Pomorza Zachodniego. Podczas poważnej renowacji, w XIX wieku, ostre łuki okienne przebudowano na sklepienia odcinkowe ( przypuszczalnie, by wpadało więcej światła do świątyni )....