Kiedy w 1774 r. berlińczycy bracia Schickler ulokowali w Bydgoszczy swoją rafinerię cukru trzcinowego, na jej potrzeby powstał kompleks budynków nad Brdą pomiędzy Placem Solnym i ulicą Grodzką. Położenie zakładu w tym miejscu było dogodne ze względu na źródła zaopatrzenia w surowiec do produkcji cukru. Była nim trzcina cukrowa przywożona statkami z Indii Zachodnich do Gdańska, a stamtąd barkami do Bydgoszczy.
Rafineria istniała w mieście do 1818 r., do czasu utraty rynków zbytu w Królestwie Kongresowym. Od tego momentu różne były koleje losu zabudowań fabrycznych. Budynek administracyjno-mieszkalny zamieniono całkowicie na mieszkania już w 1818 r. Pod koniec XIX w., po przejęciu go przez miasto, siedzibę znalazły tutaj szkoły i biura. W dwudziestoleciu międzywojennym mieściły się w nim różne wydziały magistratu i inne urzędy. Od 1977 r. obiekt użytkowany był przez Państwowy Zakład Ubezpieczeń, a od 1993 r. jest własnością PZU Życie SA.
Budynek PZU Życie to piętrowy, klasycystyczny obiekt nakryty naczółkowym dachem z powiekami. W drugiej połowie XIX w. dobudowano do niego oficynę. Całość poddana została generalnemu remontowi w 1995 r.