Apolinary Szeluto (1884-1966) był prawnikiem, ale znany był przede wszystkim jako młodopolski kompozytor i pianista. Urodzony w Petersburgu Szeluto ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz pianistykę w Konserwatorium w Berlinie. Po latach pracy w carskim wymiarze sprawiedliwości wrócił w 1918 r. do niepodległej Polski. W 1934 r. osiedlił się w Słupcy, gdzie pracował najpierw jako notariusz, a później sędzia Sądu Grodzkiego. Jednocześnie komponował muzykę i występował z koncertami pianistycznymi. Najbardziej ceniona jest jego twórczość przedwojenna. W latach powojennych nadal komponował, lecz jego dorobek twórczy z tego okresu już nie znalazł większego uznania. Przez wiele lat walczył z chorobą umysłową. Zmarł w 1966 r. w Domu Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych w Chodzieży. Pochowany został na cmentarzu w Słupcy.
W 1984 r., w setną rocznicę urodzin kompozytora odsłonięto w Słupcy jego pomnik w kształcie fortepianu. Obelisk stanął na skwerze, któremu nadano patronat Apolinarego Szeluty. W ostatnich latach zarówno pomnik, jak i cały skwer poddane zostały rewitalizacji.