Na południe od Wawelu od wczesnego średniowiecza istniała osada zwana Stradomiem. Nazwa ta związana jest z drogą (strada) prowadzącą do Wieliczki. Nie było tu wygodnie mieszkać, gdyż był to teren zalewowy Wisły bardzo często niszczony przez powodzie.Kiedy Kazimierz Wielki lokował miasto Kazimierz, poddał pod jego jurysdykcję mieszkańców Stradomia. Ustalił nawet, że w radzie miasta Kazimierza i w ławie ma zasiadać po dwóch przedstawicieli Stradomia. Od samego początku jednak stradomianie nie byli zadowoleni z decyzji - nie chcieli być podporządkowani Kazimierzowi - dochodziło do bardzo ostrych sporów.
Kolejni królowie potwierdzali przynależność Stradomia do Kazimierza, ale w końcu w 1505 r. Aleksander zdecydował o likwidacji osady: zabronił stawiania nowych budynków, a nawet polecił mieszkańcom przenieść się na Kazimierz. Jednak mieszkańcy obronili swoją osadę w 1523 r i uzyskali zgodę dalszego mieszkania w tym miejscu. Jednakże od samego początku status prawny tej osady był niepewny.
Na Stradomiu istniał jeden z ważniejszych krakowskich kościołów - św Jadwigi Śląskiej i od XV w Bernardynów. W XVIII w powstał tu klasztor i seminarium duchowne Misjonarzy. Stradom został włączony do Krakowa wraz z Kazimierzem w 1800r. Głowna ulica nazwana jest Stradom - od nazwy osiedla, choć niektórzy usiłują ją nazywać Stradomską.