Cmentarz powstał ok. XI wieku, jednak rozwijać się zaczął dopiero na początku XIX, kiedy to zamknięta została nekropolia przy kościele Świętej Trójcy, a pochówki przeniesiono na cmentarz przy kościele św. Wawrzyńca. Początkowo było on mniejszy niż nekropolia na rynku. W 1864 roku jego obszar został poszerzony o teren dawnego folwarku. W 1933 roku cmentarz ogrodzono wysokim, kamiennym parkanem. Zniszczony podczas II wojny światowej, został na nowo postawiony w 1964 roku.
Po II wojnie światowej honorowym miejscem spoczynku dla zasłużonych mieszkańców były katakumby znajdujące się w murowanej przybudówce kościelnej, którą rozebrano w latach 50. z powodu złego stanu technicznego budynku. Obecnie cała powierzchnia nekropolii jest ziemią poświęconą, jednak jeszcze kilka lat wstecz wyznaczone było specjalne miejsce dla zmarłych przestępców i samobójców.
Na cmentarzu zachowało się ok. 150 zabytkowych grobów, nagrobków i tablic czekających na wpis do rejestru zabytków. Dwa najstarsze krzyże mieszczą się po lewej stronie od wejścia do kościoła. Na cmentarzu odnaleźć można także kilka miejsc mających charakter symboliczny: Grób Nieznanego Żołnierza, Pomnik Bohaterom Walk roku 1920 (powstały z inicjatywy Związku Podoficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej), pomnik poświęcony pamięci generałów i oficerów Wojska Polskiego, Policji Państwowej i pracowników Służb Granicznych zamordowanych przez komunistyczny totalitaryzm sowiecki w 1940 roku.