Ulica Bielańska wzięła swoją nazwę zapewne od szlaku prowadzącego tędy na północny kraniec miasta, który od osiadłych tam Kamedułów został nazwany Bielanami. Przed przemianowaniem w 1771 roku na Bielańską ulica nosiła miano Przechodnia. Prowadziła bowiem z Senatorskiej do kościoła św. Trójcy wznoszącego się przy jej zbiegu z Nalewkami.
Przy Bielańskiej istniał niegdyś pałac należący do ojca króla – Stanisława Poniatowskiego. W 1817 roku Piotr Aigner wybudował na miejscu dawnego pałacu nowy gmach mennicy. W budynkach stojących obok – również należących do dawnej posesji Poniatowskiego – mieściły się w końcu XIX wieku zarząd Warszawskiego Okręgu Żandarmów i mieszkanie ich naczelnika. Ta część zabudowań zmieniła swój wygląd w 1842 roku. Oddzielono je wówczas od budynku mennicy kratą, którą w następnych latach – z uwagi na rozszerzenie ulicy Bielańskiej – przesunięto niemal do samego gmachu.
W 1907 roku mennicę i otaczające ją zabudowania zlikwidowano, przygotowując teren dla Banku Polskiego. Resztki tej budowli stoją do dzisiaj po wschodniej stronie ulicy. Przy Bielańskiej było jeszcze kilka innych pałaców czy też okazałych budowli należących do reprezentantów finansjery warszawskiej bądź możnych rodzin herbowych. Perspektywę ulicy zamykał wspomniany już kościół, który został wzniesiony w 1564 roku. W roku 1628 przeszedł on w ręce zakonu Brygidek, zaś w 1807 kościół i klasztor zajęły wojska napoleońskie, przeznaczając je na lokum dla żołnierzy i koni. Następnie w klasztorze urządzono dom opieki nad wysłużonymi żołnierzami i wdowami po poległych. W 1813 roku mieściły się tu z kolei warsztaty wojskowe.
W 1892 roku kościół i klasztor zostały wyburzone, a ich miejsce w latach późniejszych zajęły kamienice czynszowe wybudowane przez Simonsa. Na jednym z narożników Bielańskiej, przy skrzyżowaniu z Senatorską, wznosił się dom należący do rodziny Brunów. Mieszkał tu w początkach XIX wieku późniejszy dyktator powstania listopadowego, Józef Chłopicki. Na przeciwległym narożniku znajdowała się posesja nazywana „Na Gołubskim” należąca do rodziny książąt Sanguszków, starostów gołubskich.