Narożna kamieniczka przy ulicach Kanonia 28 i Jezuickiej 2 to zbudowana w 1541 r. kanonia kanonika Stanisława Bonieckiego. Był to wówczas dwupiętrowy, dwuosiowy późnogotycki dom z wejściem w narożniku. Podczas wielkiego pożaru, jaki nawiedził Stare Miasto w 1607 r., uległa wypaleniu. Odbudowano ją w 1611 r. Wtedy w elewacji od ulicy Jezuickiej pojawił się charakterystyczny wykusz.
W XVIII w. stanowiła własność różnych kanoników, m.in. Wincentego, za czasów którego, w 1757 r. poddana została rozbudowie. Wydłużono ją od strony ulicy Jezuickiej. Z tego okresu pochodzi część kanonii z bramą na wysokości parteru otwartą na ulicę Dawną.
W XIX w. spośród kilku jej właścicieli warto wspomnieć o biskupie warszawskim Janie Dekercie, synu prezydenta Warszawy Jana Dekerta z końca XVIII w.
W 1911 r. w kamienicy funkcjonowało archiwum akt starych i hipotecznych. Wówczas też przeprowadzono jej remont. W latach 1915-1930 kanonia stanowiła własność rodziny Józefa Piusa Dziekońskiego, znanego warszawskiego architekta.
Uszkodzona w 1944 r. kamienica zachowała elewacje do wysokości pierwszego piętra oraz przybudówkę z bramą na ulicę Dawną. Zrekonstruowano ją pod nadzorem architektów Stanisława Żaryna i Antoniego Aleksandra Jawornickiego w latach 1949-1952, przywracając jej wygląd z końca XVIII w. Dziś możemy zobaczyć m.in. oryginalny wykusz, odkryte gotyckie detale oraz tablicę fundacyjną Stanisława Bonieckiego z 1541 r. z jego rodowym herbem Bończa. W kamieniczce mieści się obecnie hostel "Kanonia".