Zespół sakralny wpisany został do Państwowego Rejestru Zabytków w dniu 19 grudnia 1961 r. pod nr A-180. W jego skład wchodzi kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela.
Parafia erygowana została przed 1458 r. staraniem Gołyńskich (Golińskich) herbu Prawdzic. Obecny orientowany kościół murowany wybudowany został w pierwszej połowie XVI, a przebudowany w trzecim ćwierćwieczu XIX w. Jest to świątynia salowa (tzn. jednonawowa), postawiona na planie prostokąta. Po przebudowach uzyskała charakter gotycki z neogotyckimi przekształceniami. Kościół wymurowany jest z czerwonej cegły z użyciem kamieni polnych w podmurówce oraz zendrówki do dekoracji rombowej na elewacjach. Z zewnątrz elewacje oraz naroża opięte są dwuuskokowymi szkarpami. Okna o tynkowanych ościeżach zamknięte są ostrołukowo . Szczyty - wschodni i zachodni - są analogiczne, schodkowe, rozczłonkowane kątowymi filarkami przechodzącymi w sterczyny. Wnętrze ukształtowano podczas przebudowy w XIX w. w stylu gotyku angielskiego. Przed 1935 r. dokonano kolejnych jego zmian: przesklepiono prezbiterium, ukształtowano filary, wystawiono pseudoempirowy ołtarz główny.
We wnętrzu kościoła znajdują się: polichromia wykonana około 1930 r.; dwa konfesjonały barokowe z XVIII w.; ławki o charakterze barokowym z pierwszej połowy XIX; dwa krucyfiksy - barokowy z końca XVII i drugi o charakterze barokowym z końca XIX w. (w kruchcie); monstrancja barokowa z końca XVII o czterolistnej stopie z motywami dużych kwiatów trybowanych, z dwoma gruszkowatymi nodusami oraz dwiema puklowanymi kulami; kielich barokowy z połowy XVII z symbolami Męki Pańskiej oraz nałożonymi trzema kamieniami półszlachetnymi; epitafia z czarnego marmuru - Katarzyny z Cywińskich Łossowskiej i Wincentego Łossowskiego oraz Karola Zielińskiego.
Chór jest neogotycki, drewniany, w środkowej części wysunięty trójbocznie, wsparty na dwóch słupach. Dzwonnica zaś wzniesiona została w drugiej połowie XVIII w., jest drewniana, o konstrukcji słupowej, oszalowana, czworoboczna. W górnej części wykonano przeźrocza wykrojone półkoliście. Dach jest namiotowy, kryty blachą. Wewnątrz mieści się klasycystyczny dzwon z końca XVIII w. Przed wejściem do kościoła stoi figura Najświętszej Maryi Panny wystawiona w 1905 r. Na cokole z piaskowca widnieje inskrypcja na każdej z czterech ścian postumentu: „O Maryo Niepokalanie Poczęta – Matko, Pociesz, Bo Płaczemy! – Matko, Nie Opuszczaj Nas A. M. O. G. B. V. M. H. Hoc Monum Posuere Parochus Et Parochiani 1905 A. – Matko, Ratuj, Bo Giniemy”.
Na cmentarzu przykościelnym pozostała jedyna mogiła - klasycystyczny grobowiec z piaskowca Karola Zielińskiego, byłego generała wojsk polskich, wystawiony po 1835 r., ozdobiony motywami pochodni, palmet i panolipów oraz herbem Zielińskich - Świnka. Na pomniku umieszczona jest inskrypcja: „Stroskana żona wraz z dziećmi po Karolu Zielińskiem B: G: W: P: Zmarłym 18 września 1835 R. w 50-tym roku życia. W dowód wdzięczności i szacunku dla cnót tyle zasłużonego męża w kraju i najlepszego ojca. Cieniom jego tę pamiątkę składają”. Z tyłu wyryty jest prawie niewidoczny napis, z którego można rozczytać jedynie: inicjał imienia – „ A.” , pierwszą literę nazwiska „ O” i datę – „ 1904” .