Zakład funkcjonował w latach 1922-1927 pod nazwą Państwowa Wytwórnia Broni, a od 1 kwietnia 1927 r. jako Fabryka Broni w Radomiu. Do chwili wybuchu II wojny światowej wyprodukowano w niej łącznie 466 900 szt. karabinów systemu Mausera (modele Kb wz. 98, Kbk wz. 29 i Kbk wz. 98a.), ok. 49000 pistoletów VIS wz. 35, ok. 90000 rowerów "Łucznik", w tym 1500 szt. na potrzeby wojska. Ponadto produkowano tu m.in. broń myśliwską, obrabiarki, sprzęt motoryzacyjny.
Na początku września 1939 r. zakład został częściowo ewakuowany. Po wkroczeniu do Radomia wojsk niemieckich Fabryka Broni weszła w skład austriackiego koncernu Steyr-Daimler-Puch A.G. W oparciu o przedwojenne polskie plany techniczne kontynuowano produkcję pistoletów VIS (pod nazwą "RADOM") i karabinów Mauser. W Fabryce prowadzona była działalność konspiracyjna polegająca na produkcji elementów broni dla potrzeb podziemia wojskowego. Działalność ta została zdekonspirowana we wrześniu 1942 r., po tym jak niemieccy policjanci podczas zbrojnego starcia z żołnierzami Armii Krajowej na stacji kolejowej Rożki, znaleźli pistolety VIS.
Przeprowadzono masowe aresztowania, a następnie "pokazowe" egzekucje przez powieszenie. W dniach 12-15 października w trzech miejscach Radomia (przy ul. Kieleckiej, przy ul. Warszawskiej i na terenie Fabryki Broni) oraz w Rożkach stracono łącznie 50 osób, w tym 26 pracowników Fabryki Broni. Egzekucja na terenie Fabryki odbyła się 14 października 1942 r. Wydarzenia te upamiętniają dwa pomniki. Pierwszy, obelisk z orłem zrywającym kajdany, odsłonięty został 19 października 1958 r. Poświęcony jest wszystkim pracownikom fabryki, zamordowanym przez hitlerowców w czasie okupacji (1939- 1945). Drugi (stoi teraz w głębi), odsłonięty w 1981 r. z inicjatywy zakładowej Solidarności, stanął w miejscu, gdzie 14 października 1942 r. hitlerowcy powiesili 15 mieszkańców Radomia podejrzanych o udział w nielegalnej produkcji broni i dostarczanie jej oddziałom ruchu oporu.